Verslag workation in Oostenrijk 2024 (deel 1)

In het begin van 2024 gingen we – Wilco (mijn partner) en ik – twee maanden op workation Oostenrijk. Een bijzondere ervaring waar we enorm van hebben genoten! In dit dagboek deel ik over de eerste maand van onze workation.

17 januari 2024 – De vertrekdag (of toch niet?!)

Op 17 januari 2024 waren we er klaar voor: onze workation naar Oostenrijk. De weersvoorspellingen voor grote delen van Duitsland waren slecht. Erg slecht. Ijzel voerde de boventoon en sommige scholen werden zelfs gesloten. Niet echt fijn om zo’n grote afstand te rijden in zulk weer. Daarom besloten we een dag later te vertrekken. Het voordeel: we konden allebei nog even naar de kapper, liepen een rondje door de stad en genoten in alle rust van een kop koffie.

18 januari 2024 – Onderweg!

En daar gingen we dan, op 18 januari! Met een bomvolle auto vertrokken we rond 08.00 uur richting onze eerste bestemming in Oostenrijk. De reis verloopt grotendeels soepel, met een aangenaam zonnetje. Alleen het laatste uur begint het afwisselend te regenen en sneeuwen.

Rond 19.30 komen we aan in Vomperbach. We worden warm verwelkomd door de lieve eigenaresse. Na een korte rondleiding pakken we alle tassen uit de auto. En dat is nogal een karwei door de grote hoeveelheid! Als alles boven staat, richten we een paar dingen in. En daarna vallen we in een diepe slaap.

19 januari – Acclimatiseren

Het is vrijdag 19 januari. We openen onze ogen en kunnen bijna niet geloven dat deze periode in Oostenrijk nu echt gestart is. Wat een heerlijk gevoel om het gordijn aan de kant te schuiven en uit te kijken op de bergen. We starten langzaam op, werken wat en ’s middags bezoeken we de Burton Shop in Innsbruck. Daarna doen we boodschappen bij de Lidl.

20 januari – Snowboarden op de Patscherkofel

Op 20 januari lonken de bergen. Het is nog ochtend als we de auto instappen. In een half uurtje rijden we naar het kleine gebiedje Patscherkofel. Onze eerste keer snowboarden tijdens deze workation! De sneeuwkwaliteit is niet om over naar huis te schrijven: er ligt weinig sneeuw en daardoor is de piste hard. Maar dat maakt ons niet zoveel uit. We zijn in Oostenrijk, staan op de berg en het is lekker weer. Wat wil een mens nog meer?

21 januari – Snowboarden bij Spieljoch

Die zondag is één ding zeker: we gaan weer de berg op. Maar er heerst lichte keuzestress, want met zoveel gebieden in de buurt is het best lastig kiezen! De keuze valt op Spieljoch, een gebied wat we op ons duimpje kennen. Het is de hele dag lichtbewolkt. Wat ons opvalt, is dat de sneeuwcondities in Spieljoch beter zijn dan op de Patscherkofel. Toch wel genieten hoor, als de piste er goed bij ligt. En natuurlijk sluiten we de dag af bij ons favoriete restaurant in Fügen: de Kohlerhof. Wilco gaat voor de Germknödel en ik voor – mijn dish as usual – de Grillteller. Ook nu is het maar 25 minuten rijden naar onze accommodatie.

22 en 23 januari – Werken

Maandag 22 en dinsdag 23 januari moeten we eraan geloven: let’s put the ‘work’ in ‘workation’. Terwijl Wilco voor zijn werkgever werkt, ga ik ’s maandags aan de slag met het editen van een video voor Sneeuwplankers. Dinsdag werk ik de hele dag voor een opdrachtgever.

24 januari – Schwaz bezoeken

Woensdag de 24e hebben we weer een dag vrij. Het is behoorlijk bewolkt vandaag. Na een rustige start besluiten we ’s middags Schwaz te bezoeken. Dit stadje ligt op nog geen 10 minuten rijden vanaf onze accommodatie. We waren er al eerder geweest, maar misschien maakt dat het wel extra leuk. We lopen door de straatjes, kopen een broodje bij de bakker en bezoeken de shoppingmall.

25 januari – Rustige dag

Ook op donderdag hebben we vrij. Wilco besluit naar een minigebied te gaan: Kellerjoch-Pill. Ik voel me moe en heb wel behoefte aan een dag in het appartement. Ik vermaak me heerlijk met sudoku’s, lezen en doe wat fitnessoefeningen.

26 januari – Werkdag

Vrijdag 26 januari is weer een werkdag. De zon schijnt volop en uit de wind is de gevoelstemperatuur heerlijk. Waarom zou je dan alleen binnen werken als het ook buiten kan? Ik besluit met mijn laptop naar het dakterras te verhuizen. Daar wordt het met een trui aan al snel te warm. En zo zit ik in mijn hemdje (!) buiten te werken in januari, met uitzicht op de bergen. Dit moment zal ik me later nog zo vaak herinneren. Heer-lijk!

27 januari – Snowboarden in Hochfügen – Hochzillertal

Het is zaterdag en dat betekent dat we weer de berg op mogen! Dit keer is de locatie ook snel bepaald: Hochfügen-Hochzillertal krijgt vandaag een bezoekje van ons. Er is die dag een test-festival, waar we vanuit Sneeuwplankers natuurlijk graag bij zijn. We rijden helemaal omhoog naar Hochfügen. Vanaf het appartement is dit een rit van zo’n 45 minuten, met de laatste 20 minuten vooral heel veel haarspeldbochten. Een mooie route die ons bij een mooie, zonnige dag op de berg brengt. We lopen een rondje over het festival, maar merken al snel dat er weinig snowboard aanbod is. Jammer. Dan maar de piste op met ons eigen board. Ook zeker geen straf 😉

28 t/m 30 januari – Video’s ordenen en werken

Zondag 28 januari. Weer waanzinnig mooi weer. De zon schijnt volop. Ik besluit die dag wat video’s te gaan ordenen. Maandag 29 en dinsdag 30 werken we weer. Ik zou bijna zeggen: niets bijzonders. Maar het is zeker wel bijzonder om te kunnen werken met uitzicht op de bergen. Ik moet mezelf soms figuurlijk even in m’n gezicht slaan om te beseffen dat dit echt is.

31 januari – Snowboarden in Wilder Kaiser Brixental tijdens Wilco’s verjaardag

En dan is het 31 januari, Wilco’s verjaardag! Wat een cadeau om op je verjaardag in Oostenrijk wakker te worden. Hij kreeg van mij een mooi boek over wintersport en een ‘waardebon’ voor een nieuw snowboard. Natuurlijk wilden we ook de piste op. Wilder Kaiser Brixental werd het die dag. Maar: de pistes lagen er ontzettend beroerd bij. Als er al sneeuw lag, want het aanzicht bij aankomst werd vooral gedomineerd door een groen-bruin landschap met een paar witte linten. Verderop waren de pistes ongekend ijzig, je schoof er zo onderuit. Dat werkte mijn angst lekker in de hand, waardoor ik de eerste helft van de dag niet echt kon genieten. Later ging het gelukkig beter. We sloten de dag af in Innsbruck en reden daarna terug naar het appartement.

1 februari – Lekker lummelen

Donderdag 1 februari zijn we ook vrij. Het is weer flink bewolkt en het regent. We blijven die dag thuis. Ik ga lekker aan de slag met het herijken van mijn bedrijf en werk een klein beetje voor één van mijn opdrachtgevers. ’s Avonds stoken we een vuurtje.

2 februari – Werkdag met een fijne lunchpauze en de aankomst van mijn schoonouders

Die vrijdag werken we weer. Wat ik een voordeel vind van werken vanuit het buitenland, is dat je tussen de middag in een andere omgeving kan wandelen. We maken een rondje door het dorp en pakken een pad door een klein bos mee. Heerlijk. Het is voorlopig ook de laatste dag met z’n tweeën, want aan het eind van de middag arriveren mijn schoonouders. Ze komen een week op bezoek. Mijn schoonmoeder bakt die avond zelfs nog taart voor Wilco’s verjaardag. Mjam!

3 februari – Een dag met een gouden randje!

Zaterdag 3 februari 2024 is een dag waar ik enorm goede herinneringen aan heb. ’s Ochtends zitten we al vroeg aan het ontbijt met mijn schoonouders. We stappen met z’n vieren in de auto en rijden in 45 minuten naar Schlick 2000. Over dit gebied in het Stubaital had ik al veel goede verhalen gehoord, maar ik was er nog nooit geweest. Boven bij de gondel zien we één van mijn beste vriendinnen Anna en haar zusje Cornelie. Zij zijn een paar dagen in Oostenrijk. En wát een dag hebben we! Het is stralend weer, de sneeuwkwaliteit is goed en het is zo gezellig met z’n allen. Wat ook meehelpt, is dat ik het gebied boven verwachting leuk vind. Langs de piste zijn er zoveel leuke jumps en tracks. En Anna en Cornelie halen het speelse kind in me naar boven, waardoor ik al butterend en jumpend de sneeuw over stuiter. Na kort opfrissen sluiten we de dag af met een etentje voor Wilco’s verjaardag. Een dag met een gouden randje.

4 februari – Snowboarden in Alpbach

’s Zondags gaan we nog eens de berg op. Dit keer is Alpbach aan de beurt. We spreken daar weer af met Anna en Cornelie. Mijn schoonouders gaan ook gezellig mee. We merken allemaal wel dat de energie wat lager is. Ik besluit daarom wat vaker bij restaurantjes neer te strijken. Ook dat is geen gek idee. In de namiddag nemen we afscheid van Anna en Cornelie, die weer naar huis gaan.

5 februari – Als eerste de berg op in Hochfügen

Waar we op maandagen meestal werken, is dat deze week anders. Of nou ja, om 6.15 in de auto zitten is toch ook wel werken 😉 Voor Sneeuwplankers hebben we een samenwerking met Hochfügen. We mogen met z’n vieren als eersten de berg op met de Good Morning Gondola.

Het loopt door miscommunicatie niet helemaal volgens plan, waardoor we later dan gepland in de gondel stappen. Maar uiteindelijk kunnen we een paar minuten op de top genieten zonder dat er andere mensen in het gebied zijn. We zien de zon net boven de berg uitkomen. In combinatie met de glinsterende sneeuw – die door de harde wind omhoog wordt geblazen – hebben we een waanzinnig uitzicht. Een hele ervaring!

Na het uitgebreid filmen van deze ervaring en de bijbehorende eerste afdaling, warmen we op met een kop koffie bij de Wedelhütte (een MEGA mooie hut). De rest van de dag wissel ik het snowboarden af met relaxen bij restaurantjes.

6 februari – Werken

Die dinsdag mag er weer gewerkt worden. Ik werk voor mijn opdrachtgever.

7 februari – Snowboarden op de Ahorn

Yes! We mogen weer een dag de piste op. We rijden naar de Ahorn, tegenover het bekende Mayrhofen. Ik ben hier al meerdere keren geweest en verheug me op dit kleine, gemoedelijke gebied. Maar: er moet vandaag ook ‘gewerkt’ worden, want dit gebied (incl. Mayrhofen) krijgt een review van Sneeuwplankers. Zodra we de grote gondel uitstappen, beginnen we met filmen. Gaandeweg besluiten we dat Wilco naar Mayrhofen gaat om daar te filmen en dat ik op de Ahorn blijf met mijn schoonouders. We maken er weer een leuke dag van en tanken energie bij tijdens de nodige koffie- en lunchbreaks. Aan het eind van de middag komt Wilco ons tegemoet lopen vanaf het andere gebied en rijden we terug naar de accommodatie.

8 februari – Snowboarden in Hochfügen

We gaan weer een dag naar Hochfügen – Hochzillertal. Alweer? Ja, wens van de schoonouders. Maar dat vinden we niet erg. Zeker vandaag niet, want er staat wat speciaals op de planning. Mijn schoonvader van 60+ kan al skiën, maar leert nu ook snowboarden (hoe cool?!). Daarvoor nam hij al wat lessen op de rolbaan in Nederland. Vandaag krijgt hij voor het eerst les op de berg. Voordat zijn les begint, geven Wilco en ik nog wat tips en moedigen we hem aan. Tijdens de les maakt hij mooie stappen. Hij inspireert me, want ik besluit ook een les te nemen in de hoop mijn carven nog wat te kunnen verbeteren. Na een uurtje les ben ik weer een paar tips rijker.

9 februari – Laatste dag met z’n vieren

Het is vrijdag 9 februari, de laatste volle dag dat mijn schoonouders bij ons zijn. Aan het eind van de middag spelen Wilco, mijn schoonmoeder en ik een potje Ticket to ride. ’s Avonds gaan we uit eten.

10 februari – Rustige dag

Op 10 februari hebben we een rustige dag. We zwaaien ’s ochtends mijn schoonouders uit. Ik begin aan het boek The artist’s way. Inmiddels begint de tijd ook wel te dringen om een nieuwe accommodatie te boeken, want vanaf woensdag moeten we hier uit. Daar balen we van, want het appartement is onverwacht gigantisch fijn en we hadden hier zo nog een maand kunnen blijven.

11 februari – Rustige dag

Ook die zondag doen we het rustig aan. Het is lekker weer, dus we maken een wandeling in de buurt van onze accommodatie. ’s Middags en ’s avonds werken we aan Sneeuwplankers.

12 en 13 februari – Werkdagen

Na een week waarin we weinig werkten, is het nu weer tijd om dat wél te doen. Die maandag maak ik mooie stappen met het editen van een Sneeuwplankers video en dinsdag werk ik voor een opdrachtgever. Tussendoor genieten we van de mooie omgeving en het lekkere weer.

Het is ook tijd om alle spullen bij elkaar te zoeken, want morgen gaan we hier weg. We weten nog steeds niet waarheen. Daar ga ik niet zo lekker op, zeker niet omdat het vakantieperiode is en het aanbod betaalbare accommodaties door de vakantieperiode schaars is. Maar de knoop doorhakken? Dat vind ik ook lastig. Uiteindelijk boekt Wilco rond middennacht een appartement.

14 februari – Reisdag met een onverwachte wending

De reisdag is aangebroken. Terwijl we onze spullen in de auto doen, komt Isabel nog even gedag zeggen. We kletsen met elkaar en ze vertelt dat we later dit jaar een week gratis (!) in het appartement mogen verblijven omdat Wilco hun geholpen heeft met de kapotte vaatwasser en wasmachine. Mega lief! We hadden sowieso al gezegd dat we hier nog eens terug willen komen, dus dat aanbod slaan we niet af. Met een dikke knuffel nemen we afscheid van haar.

Met een hart vol herinneringen en toch ook wel lood in onze schoenen rijden we richting Duitsland. Maar eerst maken we nog een stop bij het skigebied Biberwier, om daar een tijdje te snowboarden. Na een tijdje komen we daar toch zo iets leuks tegen.. Varkentjes op de piste! 🥹

Als we na een tijdje op de piste wegrijden, zien we achter ons de bergen steeds kleiner worden. En er komt een punt dat de bergen helemaal uit beeld zijn. Als we de omgeving van Kempten inrijden, voelt het gelijk zo anders. Van de gezellige Alpensfeer is weinig meer te zien. Het is druk en er is weinig natuur te bekennen. Eerst staan we bij de verkeerde flat. Zelfde straatnaam, maar net een ander plaatsje. Pfoe, gelukkig maar, want hier worden we niet blij van.

Zo’n 10 minuten later komen we aan bij de juiste plek. Maar het is een plek waar we nóg minder blij van worden. We stappen de auto uit en lopen een grauwe, armoedige flat tegemoet. In de hoop dat de accommodatie zelf wel oké is, openen we de deur. Maar wat we daar zien, voelen en horen is allesbehalve een plek waar we anderhalve week willen zijn. Het is enorm gehorig, het voelt niet veilig en het balkon is vies. Ook lijkt Wilco’s Wifi het daar niet te doen. Alles bij elkaar is het extra vervelend, want precies die week willen we meer dagen werken. Na 20-30 minuten steggelen besluiten we de deur achter ons dicht te trekken. We hebben het nog niet definitief naar elkaar uitgesproken, maar we voelen allebei: hier willen we niet slapen.

We stranden bij een McDonald’s in de buurt, proberen de teleurstelling met elkaar te verwerken en gaan dan op zoek naar een alternatief. Inmiddels is het avond en is het een illusie dat we nog iets gaan vinden voor de komende week, dus zoeken we naar iets voor komende nacht. Ik kijk op Maps en zie op nog geen 10 minuten rijden dat er een accommodatie verhuurd wordt. Deze zit aan de andere kant van het dorpje en de buurt ziet er prettiger uit. Als ze telefonisch aangeeft nog plek te hebben, besluiten we voor onze rust daar in ieder geval één nacht te blijven. Morgen zien we wel weer.

15 februari – Een besefmoment..

Door alle heisa van gisteren en een krap bed, hebben we allebei slecht geslapen. Er is weinig tijd om daarbij stil te staan, want vandaag moet er gewoon gewerkt worden. Tussen het werken door besteden we tijd aan het vinden van een geschikte accommodatie. Daarin boeken we tot na de ochtend nog geen succes.

Tijdens de lunchpauze lopen we een rondje. Het is een mooi moment om weer even stil te staan bij dat ik – ondanks de teleurstelling van gisteren – vooral enorm blij ben dat we deze workation zo kunnen doen. Er zijn zoveel redenen waarom het niet had gekund: als onze gezondheid het niet had toegelaten, als we niet genoeg geld hadden gehad, als we het niet hadden gedurfd. En ik heb er alle vertrouwen in dat we iets gaan vinden waar we blij van worden. Met die goede moed zetten we de zoektocht voort. ’s Avonds verorberen we een pizza bij een tentje in Kempten.

Of we nog een geschikte accommodatie vinden? Dat lees je binnenkort in deel 2!